Wystawa „Między niebem a ziemią"

Od 7 do 27 października br. w Centrum Sztuki Współczesnej Solvay można oglądać wystawę „Między niebem a ziemią” towarzyszącą aukcji „Artists support Ukraine through art”.

Na wystawie prezentowane są prace ponad 80 ukraińskich artystów, którzy przekazali je w celach charytatywnych. Środki uzyskane z licytacji prac zostaną przekazane na wsparcie ofiar rosyjskiej agresji i ukraińskiego wojska (wykluczając cele zbrojeniowe).
Wystawiane prace to w większości dzieła profesjonalnych artystów związanych z ukraińskimi ośrodkami twórczymi takimi jak Kijów, Lwów czy Charków. Prace ze względu na swoją tematykę możemy podzielić na dwie części, dla których cezurą stał się 24 lutego 2022 roku – moment rosyjskiej agresji na terytorium Ukrainy. Z jednej strony zobaczymy prace o lekkiej tematyce, które skontrastowane są z pracami związanymi z działaniami wojennymi.

Organizatorzy:
Centrum Sztuki Współczesnej Solvay filia Centrum Kultury Podgórza
UA World Art Fund

Wystawa zorganizowana jest pod patronatem honorowym:
Konsulat Generalny Ukrainy w Krakowie
Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie


Wernisaż:
7 października 2022 r.
godz. 19:00
Centrum Sztuki Współczesnej „Solvay”
ul. Zakopiańska 62

www.uaworld.pl
Facebook: @uaworldartfund
Instagram: @uaworld_artfund

UA World Art Fund to fundacja non-profit stworzona w celu ochrony i wspierania sztuki ukraińskiej. Głównym celem fundacji jest pomoc ukraińskim artystom, którzy w czasie wojny zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domów. W tym celu podejmujemy następujące działania: organizujemy aukcje charytatywne, promujemy artystów na portalach społecznościowych, organizujemy wystawy, warsztaty, prowadzimy działania edukacyjne.


"Między niebem a ziemią"

Mamo, czy odlecą bociany do ciepłych krajów, kiedy po niebie latają rakiety?
Czy postawię swe kroki na ziemi, skoro tam, pośród liści i traw – rozrzucone miny?
Czy będą patrzeć z góry, kiedy już zwyciężymy, dusze tych, których śmierć za wcześnie zabrała? Nie swoimi rękami – rękami morderców, którzy cudzych wolnych rąk bali się najbardziej.
Rąk, które piekły najsmaczniejszy chleb. Rąk, które mogłyby malować obrazy. Rąk, które z drżeniem i tak czule przytulałyby do snu swoje dziecię. Tych rąk, na których kołysała się ziemia, rodząca kłosy i niebo, dyszące wolnością.
A pomiędzy – miłość. Wznosi się wysoko w górę i ochrania nas swymi skrzydłami lub pada na placu boju, przykrywając nas swym mężnym ciałem.
Miłością swoją dotykam płótna i piszę teraźniejszość, która od razu staje się historią. Wszystko po to, aby nasze dzieci znów mogły liczyć ptaki, powracające do domu.